พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต [5. ปัญจมปัณณาสก์] 2. สามัญญวรรค
11. เป็นผู้พอใจการประพฤติผิดในกาม
12. สรรเสริญการประพฤติผิดในกาม
13. ตนเองเป็นผู้พูดเท็จ
14. ชักชวนผู้อื่นให้พูดเท็จ
15. เป็นผู้พอใจการพูดเท็จ
16. สรรเสริญการพูดเท็จ
17. ตนเองเป็นผู้พูดส่อเสียด
18. ชักชวนผู้อื่นให้พูดส่อเสียด
19. เป็นผู้พอใจการพูดส่อเสียด
20. สรรเสริญการพูดส่อเสียด
21. ตนเองเป็นผู้พูดคำหยาบ
22. ชักชวนผู้อื่นให้พูดคำหยาบ
23. เป็นผู้พอใจการพูดคำหยาบ
24. สรรเสริญการพูดคำหยาบ
25. ตนเองเป็นผู้พูดเพ้อเจ้อ
26. ชักชวนผู้อื่นให้พูดเพ้อเจ้อ
27. เป็นผู้พอใจการพูดเพ้อเจ้อ
28. สรรเสริญการพูดเพ้อเจ้อ
29. ตนเองเป็นผู้เพ่งเล็งอยากได้ของเขา
30. ชักชวนผู้อื่นให้เพ่งเล็งอยากได้ของเขา
31. เป็นผู้พอใจความเพ่งเล็งอยากได้ของเขา
32. สรรเสริญความเพ่งเล็งอยากได้ของเขา
33. ตนเองเป็นผู้มีจิตพยาบาท
34. ชักชวนผู้อื่นให้มีจิตพยาบาท
